نویسنده : ایرن ملیکوف
قداست بخشیدن به «حروف» به یک سلسله تفسیر ها و تأویل های متکی به تورات بر می گردد. بنیانگذار و اشاعه دهنده ی حروفی گری، شخصی به نام «فضل الله نعیم تبریزی استرآبادی» است که در سال ١٣٣٩ (م) در استرآباد به دنیا آمد. آنچنان که در بعضی منابع آمده، پدرش به نام «ابومحمد تبریزی» شغل کفاشی داشته است.
«فضل الله»، برای تبلیغ و انتشار دعوتی که در فکر اشاعه ی آن بود، به ترتیب دادن نسب نامه ای می پردازد که معمولاً هر کسی در این قبیل موارد به آن دست می یازد. او خود را «سید» می خواند که پشت هشتم یا پشت نهم نسبش به «محمدالیمنی» می پیوست. یعنی به «یمن» منتهی می گردید که مرکز عقاید غیر دینی شمرده می شد و به خانواده ای که اصل و نسب یمنی داشته است. فضل الله، مردی با آگاهی های پردامنه بود. به نظم و نثر مسلط بود. زندگانی او با یک پیشگویی مشخص شده بود: با قدرت تعبیر رویا و از غیب خبر دادن …
دیدگاهتان را بنویسید